PRZYTUL MNIE

Ciekawa jestem , co Państwo myślą o wierszu , w którym przekazuję myśli noworotka. Wiem, że jestem tylko amatorem, ale zadaniem jakie sobie wyznaczyłam, jest przekazywanie myśli, uczucia, czy stan psychiczny człowieka. Życzę przyjemności z czytania.

Pozdrawiam
Irena


PRZYTUL MNIE

Zmęczenie się wkradło po walce z naturą
Szukam swego ciepła, wszędzie się przytulam
Powrotu już nie ma, bo drzwi są zaparte
Ja im nie wierzę, oni mówią żartem

Wiercę się, krzyczę, chcę tamtego miejsca
Szukam znanej muzyki, tamtego serca
Lecz jego nie znajdę, bo go tutaj nie ma
Zmęczony przysypiam, wkoło coś się zmienia

Teraz mnie wzięli i gdzieś tam ponieśli
Może to prawda, może mi się nie śni
Dokąd mnie niosą, widać szpitala sale
Swą melodię słyszę, tamto serce znane

Tulę się do niego, przez jakieś pagórki
To są przecież piersi, a te dwa, to sutki
Chwytam mocno za nie, bo mi ktoś odbierze
Nie oddam nikomu, mówię wam szczerze

Więc ciągnę do siebie, ile mam sił w ustach
Pokarm wypić do dna, to jest ma pokusa
Chcą mi je zabrać, trzymam też rękami
Tak zmęczony usypiam przy piersi mamy

Na zawsze zostały do piersi ciągoty
Do nich się tulę, by dotknąć pieszczoty
Nic mnie nie obchodzi, ze już blisko setka
Zawsze mi potrzebna kochana kobietka

Do niej się przytulę, jej oddam się cały
To jej chcę podać ten mój światek mały
I choć jest trudno wyżyć bez pieniędzy
Ale bez kobiety świat cię już nie kręci

Jeśli masz kobietę, nie szukaj nic więcej
Ona da ci chwile życiem tętniące
O takich pieszczotach niejeden marzy
Wiele miłych wspomnień codziennie kojarzy

Takie ciasteczka chrupie się z ochotą
Gdy takich nie masz, szarpiesz się z tęsknotą
Zapamiętaj sobie do grobowej chatki
Że pokarm wyssałeś z piersi swojej matki


Kwidzyn, 09-11-2014 Irena Dudek (pseud. Irena Ilczyszyn)