ŻYCIE
             W tym wierszu chciałabym dać nadzieję tym, którzy popełnili błąd i trudno im z tego wybrnąć.Nadzieja jest potrzebna, by móc naprawić błędy,

 bo kto ich nie popełnia. Sztuką jest wybaczanie.Pozdrawiam i życzę przyjemności czytania.

str.1

Tak pragniesz szczęście jej dać

Pragniesz oddać cząstkę życia swego

Jak rozkoszy podołać

Kiedy boisz się najważniejszego

Jak tu przeszłość wymazać

Żebym mógł patrzeć jej prosto w oczy

Jak upust napięciu dać

By ją kochać i dać moc rozkoszy.

Życie, daj mi życie tyle sił

Rozwiąż supeł drętwego napięcia

Daj abym spokojnie żył

Patrzył, jak promienieje ze szczęścia

Daj mi tyle nadziei

By przywrócić smak mojej miłości

Daj mi tyle promieni

By widzieć ją rozgrzaną w nagości.

Boje się jej reakcji

Gdy odkryją się karty przeszłości

Boję się spojrzenia,

Gdy ujrzy brak zwykłej lojalności

Targa mną niepokój

Gdy czuje, że w uczuciach jest zamęt

Targa burza niemocy

Bo zbudowałem z piasku fundament.

Zapalcie się w tunelu

Światła długo skrywanej nadziei

Tak chciałbym mocno złączyć

To wszystko, co dzisiaj nas dzieli

Dajcie czas zapomnienia

Czasów burzliwych tamtej przeszłości

Niech płomień nas ogrzeje

W drodze do kolorowej starości.

Kwidzyn, 16-11-2014 Irena Dudek (pseud. Irena Ilczyszyn