Czemu w oczach masz smutek,
Chociaż uśmiech na twarzy
I serce pełne czułości?
Odsuń od siebie głazy.
Zajrzyj do swego wnętrza,
Popatrz łaskawym wzrokiem.
Tam ukryło się szczęście,
Leży skulone bokiem.
Wyjdź na świeże powietrze
I usiądź na ławeczce.
Tam poczujesz wiaterek,
Wleje życia troszeczkę.
Woda ukoi smutek,
Zbudzi czułe wspomnienia,
Wyleczy twe choroby,
Usunie też cierpienia.
Już jestem w twoich ramionach,
Zefirku mój ukochany.
Unosisz mnie gdzieś daleko,
Okiem patrzysz zatroskanym.
Twoim ciepłem otulona
Poczułam się jak w niebie.
Teraz nie martwię się o nic,
U boku mego mam ciebie.
Elbląg, 22-08-2015 Irena Dudek (pseud. Irena Ilczyszyn)
Oddział Radioterapii i Usprawniania przy Wojewódzki Szpital Zespolony w Elblągu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz