Patrzę, jak pogodzić tych nieproszonych gości,
Gdy nabieram wodę, rzucają o mnie kości.
Każdy chce mnie zabrać, mieć tylko dla siebie,
Ich egoizm czujesz, zostaniesz w potrzebie.
Nasz Panie doktorze, z oczami dobroci,
Jak się ich tu pozbyć, może zacząć pościg.
Jeden konsumuje mnie po kawałeczku,
Drugi unicestwia mięśnie po troszeczku.
Próbuję pogodzić te niesforne stworki,
Gdy pałają gniewem, mają złe humorki.
Jak idę po wodę z eliksirem życia,
Oni się zwalczają, złością bez pokrycia.
Jak sobie poradzić i wytrwać do końca,
Nie poddać pokusom, lekarz twój obrońca.
Boże, daj mi siłę, bym była jak dawniej,
Taka nieugięta, żyjesz wtedy barwniej.
Elbląg, 18-08-2015 Irena Dudek (pseud. Irena Ilczyszyn)
Oddział Radioterapii i Usprawniania przy Wojewódzki Szpital Zespolony w Elblągu,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz